Jak sama nazwa wskazuje, rasa ta wywodzi swą nazwę od wioski Castro Laboreiro, zlokalizowanej na północy Portugalii. Cao de Castro Laboreiro oznacza: „pies pracujący”. Te masywne i duże psy służyły pierwotnie jako pasterskie, do zaganiania bydła i chronienia go przed drapieżnikami. Wraz z końcem XIX wieku, gdy hodowla koni i bydła w Portugalii nie była już tak ważna, populacja psa z Castro Laboreiro uległa zmniejszeniu. Poskutkowało to tym, że z psów pasterskich stały się psami stróżującymi oraz do towarzystwa. Efektem były też zmiany w wyglądzie – psy stały się mniej masywne.
Pies z Castro Laboreiro zostały po raz pierwszy pokazane na wystawie dla psów w 1914 roku. Pierwszy wzorzec rasy opracowano 21 lat później. Pies z Castro Laboreiro pozostał psem górskim, który najczęściej zamieszkuje tereny na wysokości powyżej 1400 metrów nad poziomem morza. Poza ojczyzną występuje ich niewiele, choć oczywiście przedstawiciele Cao de Castro Laboreiro zamieszkują inne kraje, takie jak Niemcy czy Stany Zjednoczone.
Długość życia 9 - 12 lat
Wysokość psa w kłębie wynosi: 58 - 64 cm
Wysokość suki w kłębie wynosi: 55 - 61 cm
Waga psa: 30 - 40 kg
Waga suki: 25 - 35 kg
Pies trochę w typie mastyfa. Ma atrakcyjny wygląd, umaszczenie. Jego wyraz jest poważny i groźny. Ma szlachetną naturę, jest bystry i aktywny. Jego alarmujące szczekanie ma bardzo charakterystyczne brzmienie i przebiega od dźwięku głębokiego, poprzez niski, aż po wysoki i przedłużony.
Castro Laboreiro jest psem oddanym, przyjaznym i łagodnym, który uwielbia towarzystwo dorosłych i dzieci. Jest wierny i posłuszny, jednak trzeba go wychować dość wcześnie. W przeciwnym wypadku pies z Castro Laboreiro może być dominujący, a jeśli wyczuje jakąkolwiek słabość ze strony opiekuna, wykorzysta to. Jako typowa rasa pasterska, doskonale sprawdza się w roli opiekuna stada. Pies z Castro Laboreiro jest nieco niezależny i samodzielny, ale z drugiej strony potrafi współpracować z ludźmi. Jest psem elastycznym, wytrzymałym i odpornym na różne warunki terenowe i pogodowe, więc może także mieszkać na zewnątrz.
Znakomicie radzi sobie z obowiązkami psa stróżującego. Zawsze ostrzeże przed obcymi, głośno i długo szczekając. Choć Cao de Castro Laboreiro nie szczeka bezproduktywnie, raczej nie poleca się tej rasy do mieszkania w bloku. To pies bardzo miły, inteligentny i nie wykazujący agresji. Bardzo potrzebuje aktywności na świeżym powietrzu, dlatego długie spacery w lesie, na polanie, aportowanie i pływanie są wskazane.
Pielęgnacja Cao de Castro Laboreiro polega na okazjonalnym czesaniu psa, np. raz w tygodniu. Dbaj regularnie o jego stan zębów, uszu i pazurów.
U psa z Castro Laboreiro najczęstsze jest umaszczenie wilczaste, zaś pręgowane o podstawowej barwie w różnych odmianach szarego, z pręgowaniem w odcieniach czerni, czyli tzw. „górskie”, jest najbardziej pożądane. Jest to maść pręgowana o podstawowej barwie w różnych odcieniach szarości, z pręgowaniem w różnych odcieniach czerni. Typowe jest również to, że włos na trzy rózne kolory: orzechowy, piniowy oraz czerwoni i mahoniowy. Dopuszczalna mała biała plamka na piersi.
Sierść na tułowiu jest krótka o długości około 5 cm. Nie ma podszerstka, troszkę matowa, gładka i zazwyczaj przylegająca. Na głowie i uszach jest zwykle krótsze i gęstrza. Jest miękka i delikatna. Na udach jest dłuższa i również gęsta. Tworzy wyraźne portki. sierść jest nieprzemakalna a w dotyku szorstka.
Podobnie jak inne rasy górskie i molosy ogółem, Cao de Castro Laboreiro raczej nie boryka się z problemami zdrowotnymi. Może jednak wystąpić dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, z uwagi na fakt, że to duża rasa.
Cao de Castro Laboreiro ma dobry apetyt i powinien być żywiony wysokogatunkową karmą. Dlatego też wymagają diety, która zaspokoi ich potrzeby. Wszelkie nieprawidłowości w diecie mogą doprowadzić do pogorszenia się jakości szaty, skóry. Bardzo dobrym rozwiązaniem będzie dieta Barf oparta na surowym mięsie, chrzęstnych kościach, surowych podrobach, bez dodatku ryżu, makaronu czy kasz. W posiłkach, które sami będziemy przygotowywać należy pamiętać o dodatkowym suplementowaniu. Przed podaniem preparatów np. wapniowych należy to skonsultować z lekarzem weterynarii, oraz zrobić podstawową morfologię. W przeciwnym razie nieświadomie możemy psu zaszkodzić.