Pochodzenie nowofundlanda nie jest dokładnie znane. Prawdopodobnie należy on do rzadkiej grupy psów z północnej Ameryki. Kynolodzy przypuszczają, że nowofundland ma domieszkę krwi labradora, pociągowego psa skandynawskiego, leonbergera, bernardyna, górskiego psa pirenejskiego, kuwasza, mastiffa tybetańskiego oraz portugalskiego psa wodnego. Początkowo były to duże psy o maści czarno-białej, a następnie hodowle zdominowały mniejsze czarne osobniki z południowej wyspy St. Johns.
Rasa ta powstała na terenach Nowej Fundlandii z psów miejscowych i psów przywiezionych przez Wikingów po roku 1100. Były to duże czarne psy wykorzystywane do polowań na niedźwiedzie. Do ostatecznego wyglądu nowofunlandów przyczyniły się także różne psy przywożone na wyspę przez rybaków. Psy z Nowej Fundladnii wykorzystywano do transportowania dużych i ciężkich ładunków, pełniły takżę rolę ratowników.
Nowofundlandy pomagały rybakom w ich codziennej pracy: ciągnęły sieci, ochraniały statki i ładunki, a także ratowały rozbitków. Były bardzo lubiane i sympatyczne. Legenda głosi, że płynący na zesłanie Napoleon wypadł za burtę i uratował go właśnie nowofundland o imieniu Boatswain. Łaciata odmiana nowofundlanda została uwieczniona na obrazach sir Edwarda Landseera (1802-1873). Zachwycał się nią także lord Byron.
Ten niedźwiedziowaty pies zastąpił landseera, popularnego wówczas w kręgach bogatych Brytyjczyków. Silny instynkt chwytania wszystkiego, co jest w wodzie oraz wodoodporna, natłuszczona szata czynią z nowofundlanda wspaniałego pływaka. Pasja do wody i wrodzone upodobanie do aportowania sprawiają, że nowofundland, również dziś, to idealny pies do ratownictwa wodnego.
- Długość życia: 8 - 10 lat
- Wysokość psa w kłębie: 71 cm
- Wysokość suki w kłębie: 66 cm
- Waga psa: ok. 68 kg
- Waga suki: ok. 54 kg
Nowofundland jest psem masywnym, o mocnym i dobrze umięśnionym tułowiu, ale harmonijnych ruchach. Jest to pies pełen godności, pogodny i znany ze swej niezmąconej łagodności. Nowofundland to pies bardzo spokojny, niehałaśliwy i pozbawiony agresji. To rasa zrównoważona i inteligentna. Nowofundland jest uczuciowy, pojętny i prostolinijny. Ma życzliwe nastawienie do świata.
Nowofundland potrzebuje dużo miejsca, kocha przebywanie na świeżym powietrzu oraz bliski kontakt ze swoją rodziną. Jego niski stopień podporządkowania oraz duża masa ciała nie sprzyjają mocnej aktywności fizycznej w towarzystwie człowieka. Zadowoli się spacerami. Uwielbia za to surowy klimat i częste kąpiele w wodzie. Pies ten odnajdzie się zarówno w mieście, jak i na wsi, byle by był przy swoim opiekunie. Pies ten nie może być pozostawiony sam sobie, będzie czuł się wtedy nieszcześliwy i niekochany.
Pies ten łatwo uczy się reguł wzajemnego obcowania. Kocha dzieci i jest ich zgodnym towarzyszem. Należy mu poświęcać dużo uwagi, gdyż tylko wtedy czuje się akceptowany i szczęśliwy. Jest wrażliwy na głos, lubi pochwały. Inny pies, inne zwierzę czy gość o przyjaznych zamiarach zostanie miło przywitany przez nowofundlanda. Nie jest zbyt czujny, ale potrafi obronić swoją rodzinę. Młody i pełen temperamentu pies musi jednak być konsekwentnie prowadzony. W przeciwnym razie zechce postawić na swoim, co niekoniecznie przebiegnie w sposób pokojowy. Dopóki pies nie urośnie całkowicie należy unikać długich wycieczek.
Długa sierść nowofundlanda jest odporna na przemoczenie i wilgoć. Wymaga stałej pielęgnacji, szczególnie w okresie linienia.
Systematycznie szczotkuj psa, w szczególności okolice zadu i inne miejsca, w których tworzą się sfilcowania. Przycinaj nadmiernie rosnące włosy między opuszkami palców. Jeśli twój pies zażywa regularnych kąpieli, np. w jeziorze, po każdej z nich obejrzyj dokładnie jego uszy i w razie potrzeby wyczyść je.
Długie futro doskonale chroni nowofundlanda przed mrozem, dlatego może on długo przebywać na podwórku. Jednak rasa ta nie nadaje się do przebywanie na podwórku non stop. Tak jak każdy pies, potrzebuje on przy sobie człowieka. Psy tej rasy bardzo źle znoszą upały. W okresie letnim należy zapewnić mu zacienione i chłodne miejsce.
Maść nowofundlanda może być:
- czarna
- brązowa
- biało-czarna
Sierść nowofundlanda jest nieprzemakalna z podszerstkiem. Włos okrywowy jest średniej długości, prosty i nie może byc lokowaty. Podszerstek jest miękki i gęsty, zwłaszcza zimą. Na głowie, kufie i uszach sierść jest krótka i delikatna. Trymowanie czy strzyżenie nie jest zalecane.
Najpopularniejsze schorzenia u nowofundlandów to dysplazja stawów biodrowych i łokciowych oraz cystinuria, czyli powstawanie kamieni w pęcherzu moczowym. Innym problemem jest genetyczne zwężenie aorty (SAS), które może spowodować nagłą śmierć w młodym wieku. Zbadaj psa w kierunku chorób kardiologicznych.
Posiłki nowofundlanda muszą być lekkostrawne i niezbyt obfite, aby nie obciążały żołądka. Niektóre osobniki mają tendencję do tycia. Posiłki podawaj o regularnych porach i nie przekarmiaj psa. Zadbaj o to, by pożywienie było wartościowe i bogate w składniki odżywcze. Karma powinna być wysokiej jakości, z dużą zawartością mięsa. Doskonałą alternatywą suchej karmy jest dieta Barf, oparta na surowym mięsie, chrzęstnych kościach, surowych podrobach, bez dodatku ryżu, makaronu czy kasz. W dietach, które sami będziemy przygotowywać należy pamiętać o dodatkowym suplementowaniu. Jednak przed podaniem psu preparatów np. wapniowych należy to skonsultować z lekarzem weterynarii oraz zrobić podstawową morfologię. W przeciwnym razie nieświadomie możemy psu zaszkodzić.
