Przeszło 3 tysiące lat temu Półwysep Pirenejski zamieszkiwały duże, masywne psy pasterskie. Ich zadaniem było pilnowanie i obrona stad zwierząt przed atakami drapieżników. Były przeważnie jasnej maści, bądź łaciate. Początkowo mastify hiszpańskie nazywane były od rejonu pochodzenia.
W II połowie XX wieku zaczęto kojarzyć między sobą różne typy mastifa. Psy krótkowłose skojarzono z mastifem hiszpańskim, a długowłose z mastifem pirenejskim. Mimo iż pierwotnie miały tych samych przodków, podzielone zostały na dwie rasy: francuskiego pirenejskiego psa górskiego oraz hiszpańskiego mastifa pirenejskiego. Mastif pirenejski to największy z mastifów.
- Długość życia od 9 - 12 lat
- Wysokość minimalna psa w kłębie wynosi: 77 cm
- Wysokość minimalna suki w kłębie wynosi: 72 cm
Psy jednak powinny mierzyć powyżej 81 cm, a suki 75 cm
Mastify pirenejskie to psy harmonijne, bardzo mocne i dobrze umięśnione. To psy przyjazne w stosunku do ludzi. Łagode i pełne godności. Mastif pirenejski jest psem stanowczym, odważny zwłaszcza w stosunku do obcych sobie ludzi.
Mastif pirenejski to silny i okazały pies, bardzo inteligentny. Jest spokojny, dostojny i opanowany. Bardzo łagodny i cichy. Psy tej rasy są z natury grzeczne i żyją w absolutnej zgodzie z innymi zwierzętami. Jednak ze względu na ich rozmiar, warto je od samego początku oswajać z innymi psami. Należy pamiętać, że samiec mastif pirenejski może wykazywać agresję w stosunku do innych samców swojej rasy. Warto zwrócić na to uwagę przy szkoleniu z posłuszeństwa.
Wobec najmłodszych swoich opiekunów jest łagodny, kochający i stateczny. Bardzo przywiązany do wszystkich członków rodziny, których będzie bronił w razie potrzeby. To doskonały kumpel do wspólnych zabaw ze starszymi dziećmi. Pamiętajmy, żeby nie zostawiać psa sam na sam z małymi dziećmi, gdyż łatwo może je przewróci, a nawet uderzenie jego ogonem podczas zabawy może zaboleć. Doskonale nadaje się na stróża podwórka i obrońcę posesji, gdyż wobec obcych jest dumny i wyniosły. Jeżeli zdecydujecie się na psa tej rasy, warto wybrać się z nim na podstawowy kurs posłuszeństwa.
Pomimo swojego wyglądu, szata mastifa pirenejskiego jest łatwa w pielęgnacji. Wymaga jedynie szczotkowania kilka razy w ciągu miesiąca i usuwania luźnej sierści zwłaszcza w czasie linienia. Ze względu na długie, obficie zarośnięte uszy, warto regularnie je sprawdzać, czy aby nie wdał się stan zapalny.
Podstawowa barwa to biel. Zawsze z wyraźnie zaznaczoną maską. Moga występowac również nierównomiernie rozmieszczone łaty tej samej barwy co maska. Uszy zawsze kolorowe. Psy, których maść jest trójbarwna lub czyto biała są niepożądane. Najbardziej pożądane umaszczenie to śnieżno białe na tle:
- szare łaty
- intensywnie złociste
- brunatne
- czarne
- srebrzyste
- jasno beżowe
- piaskowe i marmurkowe
Niepożądane są łaty rude i żółtawa maść podstawowa.
Oprócz skrętu żołądka czy dysplazji stawowych w zasadzie nie zdarzają się inne problemy zdrowotne.
Mastif pirenejski wymaga sporej ilości jedzenia. Nie są psami wybrednymi, a ich apetyt jest doskonały. Karma dla tego psa powinna być zbilansowana. Kwasy tłuszczowe omega obecne w rybach i dobrych olejach rybnych, zmniejszają ryzyko powstawania stanów zapalnych błon śluzowych i skóry. Szczeniak tej rasy powinien otrzymywać karmę przeznaczoną dla szczeniaków ras dużych lub olbrzymich. Psy tej rasy zaliczane są do ras szybko rosnących. Dlatego też karma powinna zawierać mniejszą ilość białka, aby szczeniak mógł powoli i prawidłowo się rozwijać. Unikaj przekąsek pełnych bezwartościowego tłuszczu i węglowodanów.
