Istnieją dwie teorie na temat jego pochodzenia. Jedni twierdzą, że jak wszystkie europejskie psy górskie, Leonberger pochodzi od molosa z Tybetu. Inni, że od dużego górskiego psa z Austrii z XVII wieku, ze względu na siłę, dumną postawę i piękną szatę nazwanego: „lwem górskim”. Według kolejnych, jest to krzyżówka nowofundlanda, górskiego psa pirenejskiego i bernardyna, jaka miała miejsce w okolicach Leonbergu, miasta w południowo-zachodnich Niemczech.
Podobno radny miasta, Heinrich Essig chciał wyhodować psa, który wyglądem będzie przypominał lwa z herbu miasta. Pierwszy Leonberger urodził się w 1846 roku. Wiele ówczesnych znakomitości, np. cesarzowa Sisi, Napoleon II, książę Walii, otrzymało szczeniaki Leonbergera. W ich żyłach płynęła krew bernardyna i pirenejskiego psa górskiego. Podczas dwóch wojen światowych ich populacja znacznie zmalała, więc obecnie to rzadka rasa.
- Długość życia: 8 - 9 lat
- Wysokość psa w kłębie wynosi: 72 - 80 cm, pożądana średnia 76 cm
- Wysokość suku w kłębie wynosi: 65 - 75 cm, pożądana średnia 70 cm
Leonberger zgodnie z pierwszymi założeniami to duży pies, dobrze umięśniony. Jest potężnym, ale eleganckim psem. Wyróżnia go harmonijna budowa i spokój. To pewna siebie rasa z dość dużym temperamentem. Leonberger będąc psem rdzinnym bardzo dobrze sprawdza się mieszkając w mieszkaniu. Jest niezwykle przyjacielski wobec dzieci. Nie jest lękliwy i agresywny. Jeko pies do towarzystw jest posłuszny i nieustraszony. Cechuje go pewność siebie, opanowanie, niewrażliwość na hałas oraz posiada wysoką zdolność do zapamiętywania. Są oddane swojemu właścicielowi, jednak od samego początku muszą być wychowywane konsekwentnie i łagodnie. Będąc właścicielem tej rasy to Ty wyznaczasz mu granice. Im wcześniej będą socjalozowane tym lepiej. Zabieraj go więc ze soba na spacery, nie tylko do parku czy lasu, ale również na spacery przy ruchliwych ulicach. Leonberger musi poznać otaczający go świat, wtedy będziesz mieć pewność, że wyrośnie z niego pewny siebie pies. Tak jak w przypadku innych psów, również leonberger jest łasy na smaczki i pochwały w trakcie szkolenia.
Temperament Leonbergera jest zrównoważony. Pies zachował typowe cechy psa pasterskiego. Ujmuje swoim władczym spokojem i łagodnością. Lubi dzieci i nie wykazuje zachowań agresywnych wobec ludzi. Leonberger jest godnym zaufania obrońcą rodziny i terytorium, choć szczeka rzadko.
Ze względu na instynkt terytorialny, nie toleruje innych psów na swoim terenie. Leonberger jest psem energicznym, który kocha regularne ćwiczenia i zabawy w wodzie. Uwielbia długie spacery, choć na leśnych terenach lepiej go nie spuzczać ze smyczy. Są to psy o bardzo dobrej orientacji w terenie. Zdecydowanie woli przemierzać powoli swój teren, patrolując go. To rasa pewna siebie, ale bardzo potrzebująca czułości, miłości i uwagi człowieka. Od małego pies powinien być poddany odpowiedniej tresurze oraz socjalizacji, jak również uczyć się przyporządkowania. Jednak opiekun nie powinien zapewniać sobie wygranej pozycji siłą ani surowością. Łagodne podejście do psa może zdziałać cuda. Leonberger nie lubi samotności.
Psy rasy psów leonberger nie wymaga znacznych zabiegów w celu utrzymania szaty w dobrym stanie. Z pewnością trzeba je dokładnie szczotkować 1-2 razy w tygodniu w celu usunięcia martwych włosów. To bardzo ważne w okresie linienia. Sierść pirenejskiego psa górskiego pozostaje biała bez kąpieli. Sprawdzaj regularnie stan uszu, oczu i zębów psa. Co ciekawe, Leonberger nie ślini się.
- lwia
- czerwona
- brązowo czerwona
- piaskowa ( jasno żółta i kremowa )
Dopuszczalne są czarne końce włosów, jednak czerń nie powinna przeważać w umaszczeniu. biała plama lub krawat na piersi i białe włosy na plecach są dopuszczalne i tolerowane. Sierść jest miękka i przechodzi w twardą. Jest długa i przylegająca do ciała. Na przednich łapach wyraźne pióra oraz obfite portki na udach.
Leonberger rośnie szybko, więc istotna jest dieta oraz nieforsowanie szczeniaka, aby rozwinął się prawidłowo. Możliwe wystąpienie dysplazji stawowej biodrowej, defektów chrząstki w trakcie wzrostu, chorób stawów kolanowych, zwężenia krtani oraz wilczych pazurów. Niestety, nie jest to rasa długowieczna.
Leonberger potrzebuje dużo jedzenia. Nie oznacza to jednak, że może być przekarmiany. Szczególnie jako szczenię Leonberger, z uwagi na duży przyrost masy ciała, powinien przyjmować odżywczy pokarm, w którym nie zabraknie substancji odpowiedzialnych za prawidłowy wzrost i rozwój. Musi w swym składzie zawierać składniki budulcowe, energetyczne i regulujące. Nasz pies może być żywiony odpowiednio dobrej jakości sucha karmą lub też Barfem. Jeżeli zdecydujemy się na sucha karmę, pamiętajmy o tym, że pies jest mięsożercą i do prawidłowego wzrostu potrzebuje dobrej jakości białka zwierzęcego.
Dobra karma to taka, która na pierwszych miejscach w składzie ma suszone mięso. W większości karm producenci podają % zawartość świeżego mięsa, czyli takiego, które zawiera w sobie wodę i nie zostało odwodnione np. świeże mięso jagnięce zawiera w sobie 80% wody. Kiedy zostanie ono poddane procesowi dehydratyzacji, ilość finalnego półproduktu to już tylko 20%. Oznacza to, że w takiej suchej karmie będzie zaledwie parę procent mięsa. Zwracajmy na to uwagę. Dieta Barf natomiast, to żywienie, które oparte jest na podawaniu psu surowego mięsa, podrobów, jaj, mięsnych kości, warzyw. W diecie tej nie stosuje się wypełniaczy czyli ryżu, makaronów czy też kasz.
