Buriat to duży pies pasterski pochodzący z Azji. Rasa powstała przed kilkuset laty na terenach Buriacji i Mongolii. Wywodzi się od mastifa tybetańskiego. Wilczarz buriacki pierwotnie służył do pilnowania bydła, owiec i osad ludzkich oraz buddyjskich klasztorów i dworów królewskich. Ochraniał przed drapieżnikami głównie wilkami i panterami śnieżnymi, a także złodziejami i napastnikami. W rodzinnych stronach otaczany jest szczególną czcią i uznawany jest za świętego psa przynoszącego szczęście i dobrobyt.
Lokalne federacje i związki kynologiczne uznały wilczarza za oficjalną rasę, jednak mimo wielowiekowej tradycji i popularności w Azji, nie została ona zarejestrowana przez FCI. Przyczyniło się do tego wykorzystanie materiału genetycznego wilków w tworzeniu rasy. W latach 60. XX wieku, gdy Mongolia była jedną z radzieckich republik i znajdowała się pod wpływem Chin, buriaty były zabijane dla sierści, a także zjadane. Rasie groziło wyginięcie, jednak amerykańsko-mongolskiej organizacji udało się przywrócić pasterskie psy w Mongolii.
- Długość życia: 12 - 14 lat
- Wysokość psa w kłębie: 65 - 74 cm
- Wysokość suki w kłębie: 60 - 65 cm
- Waga: 45 - 70 kg
Buriat to pies silny, o mocnej budowie i potężnym wzroście. Czujny, odważny, błyskawicznie reaguje na zagrożenie i zawsze jest gotowy do obrony swoich domowników i posesji. Jednak charakteryzuje go niezwykle łagodny i spokojny charakter. Jest wiernym, przyjaznym i towarzyskim psem dla całej rodziny. Opiekuńczym w stosunku do dzieci. To pies inteligentny, energiczny, skory do zabawy i bardzo pracowity, który doskonale współpracuje ze swoim właścicielem. Jego prowadzenie wymaga od opiekuna konsekwencji, ponieważ buriat ma niezwykle silną osobowość i charakter. Szkolenie psa tej rasy, trzeba rozpocząć w okresie szczenięcym, żeby jak najwcześniej wyrobić u niego odpowiednie nawyki. Dlatego ważne jest, aby pies pochodził z dobrej hodowli psów rasowych, która socjalizuje szczenięta już w hodowli. Wilczarz mongolski dojrzewa późno, w wieku 3 lat. Potrzebuje bliskości człowieka, z którym tworzy relację opartą na wzajemnym zaufaniu, zrozumienie i akceptacji. Najlepszym bodźcem do nauki są pochwały, smakołyki i pieszczoty.
Naturalnym środowiskiem Buriata jest otwarta przestrzeń, dlatego, jeśli mieszka w bloku należy mu zapewnić częste spacery, dobrą zabawę, bo nie cierpi nudy oraz codzienną dawkę aktywności fizycznej. Dobrze sprawdza się jako towarzysz w treningach biegowych i rowerowych. Zdecydowanie lepiej odnajdzie się w domu na wsi niż w mieście. Jest pokojowo nastawiony do ludzi i innych zwierząt, ale nieustannie pozostaje czujny i monitoruje otoczenie.
Oprócz masywnej sylwetki i umięśnionego ciała Buriat ma dużą głowę, wyraźnie zaznaczoną kufę mocną szyję oraz szeroką i głęboką klatkę piersiową. Duże kończyny i łapy przystosowane są do poruszania się po bagnach i błotnistych terenach. Mimo dużej wagi i sporych rozmiarów jest psem niezwykle zwinnym, szybkim, sprawnym, rzadko się męczy i ma doskonałą kondycję. W Mongolii szczenięta umieszcza się razem z owcami, żeby się z nimi oswoiły i zaprzyjaźniły.
Buriat wymaga przede wszystkim regularnego wyczesywania sierści, które zapobiegnie jej sklejaniu i pozwoli pozbyć się wyleniałych włosów. Psa należy kąpać rzadko, tylko wtedy gdy jest to niezbędne.
Okrywa wilczarza buriackiego jest czarna, podpalana, często z plamkami koło oczu. Dozwolony jest też kolor czerwony, szary i brązowy często z białymi plamami. Na całym ciele sierść jest gęsta, twarda z grubym podszerstkiem, na tułowiu dłuższa, a krótsza w okolicach głowy i uszu. Są trzy typy długości włosa: długowłosy do 30 cm, średniej długości do 10 cm i krótkowłosy do 5 cm. Bujne futro chroni psa przed niskimi temperaturami i pozwala mu wytrzymać mrozy nawet do minus 40 stopni Celsjusza. Sierść posiada też hydrofobowe właściwości i chroni psa przed wilgocią. Wystarczy, że pies kilka razy się otrzepie po kąpieli i będzie prawie suchy.
Rasa ta charakteryzuje się wysoką odpornością na choroby, którą odziedziczyła po swoich przodkach wilkach. Do typowych dla niej dolegliwości należą:
dysplazja stawów, schorzenia kości i stawów, choroby serca i układu krążenia, skręt żołądka.
Buriaty nie są wybredne, ale ważne jest, żeby karma oprócz mięsa i dobrze przyswajalnego białka, zawierała również witaminy oraz kwasy tłuszczowe, wspomagające kości i stawy. Jest to szczególnie ważne w przypadku psa o tak dużej masie ciała. Trzeba pamiętać, że pies, który nie ma zbyt wiele ruchu może cierpieć na nadwagę lub otyłością. Nie należy mu wtedy podawać zbyt obfitych pokarmów.