Przodkowie Broholmera to molosy. Wraz z brytyjskimi wikingami trafiły na tereny obecnej Danii. W wyniku krzyżówki z dawnymi dogiem niemieckim, a następnie mastifem angielskim, powstał Broholmer, czyli dog duński. W latach 50-tych XIX wieku nadworny łowczy, hrabia Sehested rozpoczął planową hodowlę. Szczenięta podarował bezpłatnie ludziom, którzy obiecali wspierać rozwój rasy. Na cześć hodowcy nazwano ją: „Broholmer”, od zamku Broholm, który należał do hrabiego. Broholmer był przez lata rasą do towarzystwa dla szlachty, a równocześnie pilnującą ich dobytku. Zabierano go też na polowania na dziki.
W środowiskach chłopskich Broholmer służył do pędzenia bydła na targi rzeźne, co tłumaczy nazwę: „pies rzeźnicki”. Najbardziej znanymi zwolennikami Broholmera była para królewska: Fryderyk VII i księżna Danner. Każdy pies króla wabił się Tyrk, a księżnej – Holger, bez względu na ilość posiadanych przez nich psów i płeć. W latach 1859-1929 hodowle Broholmera przeżyły prawdziwy book. Psy były hodowane nawet w kopenhaskim zoo. Ciekawostką jest fakt, że bywało iż opiekuńcze suki, oprócz własnych szczeniąt, odchowywały osierocone inne zwierzęta, np. lwy. Broholmery występowały w dwóch kolorach: płowym, cenionym przez szlachtę, oraz mniej popularnym czarnym, występującym głównie w środowiskach myśliwskich.
W 1886 roku na pierwszej duńskiej wystawie psów opracowano standard rasy. W latach 30-tych XX wieku, ze względu na wysokie koszty utrzymania oraz liczne schorzenia wynikające z krzyżowania spokrewnionych osobników rasa znalazła się na skraju wymarcia. W połowie lat 70-tych Jette Weis rozpoczął starania o rekonstrukcję rasy. W 1974 roku powstał Komitet ds. Ras Narodowych i Zapomnianych, a w 1982 roku FCI zatwierdził wzorzec rasy. W Danii Broholmer uznawany jest za narodowy skarb. Do 2001 roku obowiązywał zakaz eksportu Broholmerów za granicę. Obecnie jest to możliwe po spełnieniu kilku warunków, m.in. zapisania się do duńskiego klubu rasy oraz opłaceniu kaucji na badania innych osobników podlegającym reprodukcji.
- Długość życia: 10 - 13 lat
- Wysokość psa w kłębie to: 75 - 80 cm
- Wysokość suki w kłębie to: 70 cm
- Waga psa: 50 - 70 kg
- Waga suki: 40 - 60 kg
Broholmer jest psem w typie mastifa. Ma mocną budowę o wydajnym i harmonijnym ruchu. Jego głowa jest masywna i szeroka. To pies spokojny z umiarkowanym temperamentem i przyjacielski.
Broholmer to czuły i wrażliwy pies, bardzo lojalny i wierny w stosunku do rodziny. Wobec dzieci i innych czworonogów zachowuje się spokojnie, łagodnie i cierpliwie. Bardzo lubi kontakt z człowiekiem, a pozbawiony jego obecności cierpi. Z tego powodu Broholmer może mieszkać tylko w domu i nie powinien zostawać długo sam, chyba że ma towarzystwo innego psa. W jego naturze jest pilnowanie terytorium, więc Broholmer jest doskonałym psem stróżującym. W Danii natomiast służy jako pies obronny, do czego jest szkolony. Podczas tresury psa najlepiej wypadają metody wzmacniania pozytywnych zachowań i stanowczość. Broholmer jest psem pojętnym i podatnym na szkolenie. Rasa nadaje się również dla początkujących. Klub rasy dopuszcza do hodowli jedynie osobniki o łagodnym usposobieniu i zrównoważonym charakterze. To rasa, która wymaga sporej ilości ruchu na łonie natury.
Broholmer to pies łatwy w pielęgnacji. W trakcie linienia czesz go codziennie, a w razie potrzeby kąpiel będzie wskazana. Podobnie, jak w przypadku innych dogów, kontroluj stan uszu oraz regularnie przycinaj pazury psa.
- żółta z czarna maską
- złocisto ruda
- czarna
Moga wystepować białe znaczenia na piersi, łapach i na końcu ogona. Sierść jest krótka, przylegająca z gęstym podszerstkiem.
U Broholmera może wystąpić dysplazja łokciowa. Bardzo rzadko zdarzają się przypadki zaćmy, PRA lub problemy z powiekami (wywijanie się do wewnątrz lub odwijanie na zewnątrz).
Broholmery nie są wymagające w kwestii żywienia. Zazwyczaj mają dobry apetyt, ale szybko spalają przyswojoną energię. Ze względu na to, że to rasa bardzo dynamiczna i ruchliwa, powinna otrzymywać dobrze zbilansowane posiłki. Ważne jest, aby karma jaką będzie otrzymywał nasz pies, była pełnowartościowa i zawierała dobrej jakości białko zwierzęce. Musi w swym składzie zawierać składniki budulcowe, energetyczne i regulujące. Odpowiednie żywienie jest bardzo ważne zwłaszcza w okresie intensywnego wzrostu szczeniaków, ponieważ w tym czasie rozwija się układ kostny. Jeżeli zdecydujesz się na suchą karmę wybieraj taką, która jest dedykowana dla szczeniaków ras dużych. Najlepiej jeżeli będzie w swym składzie zawierać ok 28 - 32% białka. Większa jego ilość w suchej karmie, może przyczynić się do szybkiego wzrostu, co z kolei może wpłynąć na nieprawidłowy rozwój stawów, chrząstek układu kostnego. Pies to mięsożerca, dlatego też alternatywą suchej karmy będzie dieta Barf, oparta na podawaniu czworonożnemu pupilowi nieprzetowrzonego białka zwierzęcego. Mięso, podroby, mięsne kości, ryby, jaja, warzywa i owoce powinny znajdować się w misce pupila. W diecie tej ważna jest różnorodność, im więcej różnego rodzaju mięs tym lepiej. W przypadku tego rodzaju karmienia wskazana jest dodatkowa suplementacja np. podawanie oleju z łososia, drożdży browarniczych, alg, sproszkowanego kryl lub małż nowozelandzkich. Warto raz do roku również zrobić podstawowe badania krwi, aby dowiedzieć się czy wszystkie parametry są w normie.