Wśród przodków jamnika szorstkowłosego znajdują się bibarhund oraz dachsbracke, niemieckie psy gończe. Starożytne wykopaliska dowodzą, że zamieszkiwały one glob już kilka tysięcy lat temu. Jamnik szorstkowłosy to rezultat krzyżówki pomiędzy jamnikiem krótkowłosym, sznaucerem, dandie dinmont terierem oraz prawdopodobnie szkockim terierem. Rasa powstała w XIX wieku. Wraz z pojawieniem się jamnika szorstkowłosego spadła popularność odmiany krótkowłosej, która dotychczas była ulubionym psem cesarzy niemieckich.
Jamnik szorstkowłosy jest najlepiej przystosowany do polowań. Jest to możliwe dzięki grubej szacie, która chroni psa przed chłodem oraz ostrymi kolcami w gęstych zaroślach. Jamnik ten jest najbardziej popularną odmianą jamników, która w swoim mocnym charakterze wyraża dużą porcję krwi teriera. Jamnik szorstkowłosy jest ceniony przez myśliwych z uwagi na wszechstronność i odwagę. Jest zabierany na polowania na lisy, borsuki i wydry.
- Długość życia: 9 - 13 lat
- Obwód klatki piersiowej powyżej 35 cm
- Waga: do 9 kg
Mimo dużej pasji łowieckiej jamniki szorstkowłose są bardzo popularnymi psami domowymi, pieszczochami całej rodziny. Odmiana szorstkowłosa jest najbardziej zadziorna i odważna ze wszystkich jamników, z powodu spokrewnienia z terierami. Te bystre, oddane i pogodne psy, są wspaniałymi towarzyszami. Czujny i zawsze w gotowości do obrony jamnik wie, jak zdobyć szacunek otoczenia. Jamnik szorstkowłosy bardzo lubi dzieci i pozostałe psy. Do kota raczej nie zapała sympatią, chyba że wychowają się razem we wczesnej młodości.
Jamniki szorstkowłose bywają absorbujące, wobec czego stają się zaborcze w stosunku do swojego pana. Inne cechy, nad którymi należy pracować podczas szkolenia, to niezależność, odbierana często jako nieposłuszeństwo, oraz samodzielność, która wynika z chęci eksplorowania otoczenia. Jeśli zapewnisz psu możliwość różnorodnych aktywności, będzie stonowanym i posłusznym członkiem rodziny. Jamnik szorstkowłosy nie potrzebuje długich spacerów. Podczas wędrówek po lesie trzymaj go zawsze na smyczy, aby zapach dzikich zwierząt nie spowodował ucieczki i pogoni.
Jamnik szorstkowłosy
Jamnik szorstkowłosy wymaga regularnego trymowania, mniej więcej raz na 4 miesiące. Włosy na czubku głowy powinny być krótko ostrzyżone. W razie potrzeby przytnij nadmiar włosów pomiędzy opuszkami palców. Pazury jamnika szorstkowłosego powinny być obcinane regularnie, jeżeli piesek ich nie ściera podczas spacerów.
Jamnik szorstkowłosy może mieć umaszczenia identyczne jak odmiany krótko- oraz długowłose.
Jednobarwne:
- rude
- rudopłowe
- płowe bez czarnych włosów lub z nimi
Dwubarwne:
- czarne
- brązowe z rdzawobrązowymi lub żółtymi odznakami
- plamiste
- pręgowane
Wokół kufy psa włos tworzy obfite wąsy i krzaczaste brwi nad oczami. Sierść za wyjątkiem kufy, brwi i uszu jest szorstka z podszerstkiem. Przylega do ciała. Na uszach włos krótszy niż na całym ciele, prawie gładki. Ogon dobrze i równomiernie pokryty ciasno przylegającym włosem.
Jamnik szorstkowłosy to rasa mocna i zdrowa. Nie pozwalaj psu na wysokie i długie skoki, bo kręgosłup, a szczególnie dyski, nie jest jego najmocniejszą stroną. Jamniki mają tendencję do szybkiego przyrostu kamienia nazębnego, więc zainwestuj w gryzaki oraz przeprowadzaj regularne kontrole stanu uzębienia.
Jamniki szorstkowłose to wielkie łakomczuchy, dlatego przy nieodpowiedniej diecie mogą stać się otyłe. Są też psami wybrednymi i nie wszystko zechcą jeść. Dlatego nie wolno dopuścić do ich rozpieszczania. Niestety jamnik bardzo szybko przybiera na wadze, jego dieta powinna być dostosowana do jego aktywności, wieku i stanu zdrowia. Pieski tej rasy wymagają żelaznej diety oraz dużej porcji codziennego ruchu. Możesz podawać dobrą suchą karmę dla ras średnich lub małych, są one dobrze zbilansowane. Wybieraj te bezzbożowe i z dużą zawartością mięsa świeżego lub suszonego.
Dobrym rozwiązaniem będzie zastosowanie u jamnika szorstkowłosego diety Barf. Oparta jest ona na surowym mięsie, chrzęstnych kościach, surowych podrobach, ryby, bez dodatku ryżu, makaronu czy kasz. Nieprzetworzone mięso jest bogate w minerały, witaminy i kwasy tłuszczowe. W posiłkach, które sami będziemy przygotowywać, należy pamiętać o dodatkowym suplementowaniu. Zanim jednak zaczniemy podawać różnego rodzaju suplementy, warto o nich porozmawiać z weterynarzem i zrobić podstawowe badania z krwi.
