Wilczarz irlandzki to rasa wywodząca się z endemicznych typów psów, które występowały w epoce kamienia i brązu. Pierwsze informacje na temat tych psów pochodzą z 391 roku i możemy je znaleźć w listach rzymskiego konsula, który wykorzystywał je do walki na arenach. Określano je jako Cu-Chulainn czyli charty z Culan i głęboko zakorzeniły się w tradycję i kulturę. W herbie pierwszych władców wyrażnie widać wilczarza, harfę i koniczynę. Wdług zbioru praw z 930 roku, psy te były warte dużo więcej niż konie, które były wykorzystywane do jazdy.
W XV wieku rolą wilczarza była obrona majątków, stad oraz wiosek przed atakami dzikich zwierząt. Psy te były traktowane jako dar i przedmiot pożądania, dlatego też można było je znaleźć na całym kontynencie europejskim. W 1652 roku Oliver Cromwell, zakazał wyzowu wilczarzy, chciał aby rasa ta zachowała się na wyspie. Były one na tyle cenne, że każdy kto rządził chciał mieć własne psy, w skutek czego zaczęło ich brakować w Irlandii. Próby ratowania wilczarzy podjęto w XIX wieku. Pierwszy Klub Wilczarza Irlandzkiego utworzono w 1885 roku.
- Długość życia: 7 - 10 lat
- Wysokość w kłębie psa minimalna to 79 cm
- Wysokość w kłębie suki minimalna 71 cm
- Waga psa 54,5 kg
- Waga suki 40,5 kg
Chart irlandzki jest psem dużych rozmiarów o imponującym wyglądzie, bardzo umięśnionym, mocno zbudowanym i eleganckim. Jego ruchy są swobodne, a głowa i szyja są wysoko noszone. Ogon noszony jest lekko zagięty na końcu.
Wilczarz irlandzki jest imponującym, włochatym olbrzymem, którego ciekawi cały otaczający go świat. To opanowany, spokojny, bardzo lojalny pies. Wilczarze irlandzkie potrzebują bliskiego kontaktu ze swoim właścicielem, który będzie w stosunku do niego cierpliwy i wyrozumiały, zwłaszcza w trakcie wychowywania. Psy tej rasy są niezwykle czułe i cierpliwe, kiedy przebywają w towarzystwie małych dzieci. Jako młode psy mogą być jednak troszkę brutale, ze względu na swoją posturę. Wilczarze, jeżeli są przyzwyczajone od samego początku, do kotów czy też innych psów, będą je tolerować. Uwielbiają się bawić z innymi psami, pod warunkiem, że ich wzrost jest zbliżony do wilczarza irlandzkiego. Zbyt małe pieski w trakcie zabawy mogą zostać poturbowane. Wilczarz wymaga prawidłowej socjalizacji już od wieku szczenięcego oraz szkolenia w zakresie posłuszeństwa.
W dzisiejszych czasach psy te, to przede wszystkim towarzysze rodzin. Nie ma znaczenia czy będzie mieszkał w ogromnym domu z ogrodem czy małym mieszkanku. Warunek jest jeden, musi mieć odpowiednią ilość ruchu i swobodnego biegania na rozległym terenie. Idealnym rozwiązaniem będzie również bieg przy rowerze lub towarzyszenie opiekunowi w trakcie jazdy konnej. Do aktywności fizycznej przyzwyczajamy go stopniowo, adekwatnie do wieku. Warto psu również zrobić badania w kierunku układu krążenia, aby mieć pewność, że taki wysiłek mu nie zaszkodzi.
Jest to potężny pies, który musi zostać nauczony respektowania woli swojego właściciela. W domu jest psem spokojnym i małokłopotliwym, jednak kiedy zostanie sprowokowany, atakuje ostro. Psy tej rasy mają silnie wrodzony instynkt obronny, dlatego wilczarz irlandzki będzie niezawodnym strażnikiem dla swojej rodziny. Oczywiście odpowiednim zajęciem dla charta są wyścigi na torze lub w plenerze. Wilczarze to psy bardzo inteligentne i oddane swojej rodzine. Uczą się szybko, jednak przy wykonywaniu i powtarzaniu tych samych poleceń szybko się nudzą. Dlatego należy wykazać się kreatywnością i cierpliwością. Psy tej rasy lepiej znoszą chłody niż upalne dni, dlatego podczas upałów lepiej go nie forsować i dłuższe wycieczki zaplanować o poranku lub wieczorem. 
Wilczarz irlandzki ma szorstką, kudłatą szatę, która stosunkowo jest łatwa w pielęgnacji. Psy tej rasy wymagają regularnego szczotkowania, aby usunąć martwe włosy. Jeżeli mamy wilczarza, który bierze udział w wystawach, należy go również trymować. W tym celu najlepiej udać się do psiego salonu piękności. Jego sierść wypada w niewielkich ilościach, jeżeli jest odpowiednio żywiony i żadnych składników mu nie brakuje. Możemy go też kąpać, jeżeli jest ku temu potrzeba. Stosujemy wtedy szampony przeznaczone dla psów. Należy także pamiętać o higienie oczu, uszu i zębów, które mają tendencję do odkładania się na nich kamienia.
Występujące i prawidłowe umaszczenia wilczarza irlandzkiego:
- szary, popielaty
- czerwone
- czarne
- pręgowane
- czysto białe
- płowe
Włos jest twardy i szorstki na tułowiu, kończynach i głowie. Długi nad oczami i pod żuchwą.
Rasa ta jest niestety podatna na torsje i wzdęcia. Skręt żołądka, jeżeli nie zostanie w miarę szybko zdiagnozowany może doprowadzić do śmierci psa. Wilczarze mają skłonność do dysplazji stawów biodrowych, osteochondrozy (OCD). Pojawiają się także problemy związane z układem krwionośnym. Choroby serca podczas, której zwyrodnieniu ulegają włókna mięśnia sercowego. Natomiast są dość odporne na zmieniające się warunki klimatyczne. Zdecydowanie lepiej znoszą chłód i mróz niż upały czy wilgoć.
Wilczarz irlandzki to rasa, która wymaga sporych nakładów finansowych. Należy mu zapewnić bardzo dobrą karmę, która dostarczy mu wszystkich niezbędnych składników, zwłaszcza w okresie intensywnego wzrostu. Psy tej rasy można karmić bardzo dobrymi suchymi karmami niezawierającymi zbóż, a także idealna będzie dieta Barf oparta na surowym mięsie, chrzęstnych kościach, surowych podrobach, bez dodatku ryżu, makaronu czy kasz. W dietach, które sami będziemy przygotowywać należy pamiętać o dodatkowym suplementowaniu. Przed podaniem preparatów np. wapniowych należy to skonsultować z lekarzem weterynarii, oraz zrobić podstawową morfologię. Niewłaściwa suplementacja może psu paradoksalnie zaszkodzić.
