Wyżeł gaskoński to większy typ wyżła francuskiego. Jego mniejszym bratem jest wyżeł pirenejski. Historia nazwy jest trochę zawiła. Dwie odmiany wyżła: gaskoński i pirenejski na początku były określane jako jedna rasa: wyżeł francuski. Wyżeł francuski miał z kolei cechy wyżłów hiszpańskich o umaszczeniu białorudym oraz psów nazywanych braques sprowadzanych dawniej z terenów Bliskiego Wschodu przez uczestników wypraw krzyżowych.
W połowie XVI wieku doszło do wyraźnego odgraniczenia psów gończych od wyżłów. Zaczęły się pojawiać wzmianki o wyżle francuskim. W XVIII wieku rasa ta została wyodrębniona z innych, które zamieszkiwały tereny południowo-zachodniej Francji i środkowych Pirenejów. Rasa była chętnie hodowana przez szlachtę, która uwielbiała polowania. Wraz ze wzrostem popularności psy te coraz częściej gościły w domach klas niższych. Hodowcy pracowali nad odmianą lżejszą i mniejszą, wskutek czego powstał wyżeł pirenejski. Psy większe i cięższe stanowiły rasę Braque Francais.
W XX wieku doszło do wyodrębnienia dwóch ras: wyżła pirenejskiego i wyżła gaskońskiego. Wyżeł gaskoński jest bardziej zbliżony do swojego przodka, wyżła francuskiego niż wyżeł pirenejski. Po I wojny światowej populacja wyżłów gaskońskich drastycznie zmalała, lecz wytrwałym miłośnikom rasy udało się ją odbudować. Obecnie wyżeł gaskoński cieszy się sporą popularnością. Rasa ma pogodne usposobienie, wysoką inteligencję i dobry węch.
- Długość życia: 12 - 13 lat
- Wysokość w kłębie psa: 58 - 69 cm
- Wysokość w kłębie suki: 56 - 68 cm
- Preferowany wzrost to 61 - 63 cm
- Waga: do 25 kg
Braque Francais to wyżeł o średnich proporcjach ciała, typu „bracco”. Ma szlachetny wygląd, jest silny, lecz nie przesadnie ciężki. Krzepki, o mocnej budowie. Suki powinny być drobniejsze.
Mimo, że wyżeł gaskoński od początku hodowany był jako pies myśliwski, swoim usposobieniem zdobędzie serce każdej osoby. Tworzenie silnej więzi z właścicielem, którym był przeważnie myśliwym, przeniosło się na miłość do wszystkich domowników. Duża inteligencja psa ułatwia wychowanie go na przyjaciela rodziny. Wyżeł gaskoński jest spokojnym, czułym i wiernym psem towarzyszącym. Lubi przebywać w pobliżu dzieci oraz bawić się z nimi w ogrodzie. Akceptuje inne zwierzęta domowe.
Wyżeł gaskoński nie jest wymagający w utrzymaniu i dobrze znosi różnorodne warunki atmosferyczne i lokalowe. Niekoniecznie musi mieszkać w domu. Równie dobrze odnajdzie się w mieszkaniu w bloku. Należy jedynie zapewnić psu dużą dawkę ruchu, by spożytkował swoją wielką energię na zewnątrz.
Umaszczenie wyżła gaskońskiego:
- kasztanowo-brązowe
- kasztanowo-brązowe z białym
- kasztanowo-brązowe intensywnie nakrapiane białymi znaczeniami
- kasztanowo-brązowe podpalane (podpalanie występuje nad oczami, na wargach i nogach)
Wyżła gaskońskiego należy regularnie kąpać, a w okresie linienia wyczesywać martwą sierść. Jedyne, co należy mieć na uwadze, to jego uszy, które wymagają nieco większej dbałości i regularnego czyszczenia. Przy niewystarczającej pielęgnacji może wystąpić zapalenie.
Dbałość o zdrowie wyżła gaskońskiego nie stanowi trudności. Jest to rasa bardzo wytrzymała i odporna, bez tendencji do kłopotliwych dolegliwości. Jeśli pies ma sporo ruchu, zwróć uwagę, czy nie przydarzają się kontuzje. Nie zapominaj o regularnych szczepieniach, odrobaczaniu oraz dodawaniu do karmy suplementów z witaminami i minerałami.
Wyżeł gaskoński cieszy się dobrym apetytem. Dopasuj sposób żywienia do trybu życia psa. Jeśli często trenuje i poluje, powinien otrzymywać posiłki wysokoenergetyczne i obfitujące w białko niezbędne do odbudowy masy mięśniowej. Jeśli pies nie trenuje intensywnie, właściwa będzie karma o umiarkowanej zawartości białka i tłuszczu, co zniweluje ryzyko nadwagi.
Zawsze zwracaj uwagę na skład karmy. Szczególnie ważny jest stosunek wapnia do fosforu i dodatek substancji potrzebnych do regeneracji chrząstek stawowych. Jeśli żywisz psa posiłkami przygotowanymi samodzielnie, dokupuj suplementy witaminowe i minerały osobno. Nigdy nie karm psa przed wyjściem na spacer. Zrób to dopiero po powrocie. Zapewnij swojemu psu spokój po zjedzeniu posiłku.