Entlebucher to najmniejszy z czterech ras szwajcarskich psów pasterskich.
Jedna z teorii mówi, że pochodzą od molosów, które dotarły na tereny dzisiejszej Szwajcarii z rzymskimi legionami, pędząc bydło, czyli żywy zapas mięsa dla żołnierzy. Te wiejskie, ciężko pracujące psy, miały pilnować i zaganiać stada bydła oraz pilnować domu i obejścia.
Entlebucher pochodzi z doliny Entlebuch, z kantonów Lucerna i Berno. Pierwszy opis rasy datowany jest na 1889 rok. Mimo to jeszcze przez długi okres nie rozróżniano go od bardzo podobnego appenzellera. Dla Szwajcarów były to po prostu małe lub średnie wiejskie psy, wykorzystywane do celów pasterskich.
W 1913 roku na wystawie w Lagenthal pokazano cztery psy rasy entlebucher. Albert Heim, wielki miłośnik szwajcarskich psów górskich, zachwycił się nimi.
Entlebuchery wpisano do Szwajcarskiej Księgi Rodowodowej jako czwartą z rodzimych ras. Z inicjatywy doktora Bernharda Koblera rozpoczęto hodowlę w czystości rasy, a w 1928 roku utworzono klub rasy.
Patrząc na entlebuchera widać, rasa nie została mocno zmieniona przez hodowlę ukierunkowaną tylko na wygląd. W jego sylwetce odznacza się pokrewieństwo z molosami, owczarkami i rottweilerami – jego bliskimi kuzynami.
Rasa ta nie jest zbyt rozpowszechniona, ale regularnie zyskuje coraz więcej fanów. Do Polski pierwszy entlebucher trafił około roku 2000.
- Długość życia: 11 - 12 lat
- Wysokość psa w kłębie wynosi: 44 - 50 cm, dopuszczalna wysokość 52 cm
- Wysokość suki w kłębie wynosi: 42 - 48 cm, dopuszczalna wysokość 50 cm
